Δεν συνηθίζω να συμμετέχω σε διαδηλώσεις και γενικότερα σε συγκεντρώσεις πολυάριθμων και ανόμοιων ατόμων. ο λόγος: το δίκιο χάνεται μέσα στον παρορμητισμό και τη δίψα κάποιων να παίξουν τους ρόλους που δεν κατάφεραν στη ζωή τους. Στη μάζα ακούγεται η φωνή του δυνατού που δεν είναι απαραίτητα και η πιό σωστή. Οποιος φωνάζει δυνατά δεν σημαίνει ότι εχει και δίκιο. Αυτά αλλά και ο κίνδυνος να γίνει κάτι κακό με κρατούσαν μακριά. Ωσπου αυτές τις μέρες βρέθηκα στην πλατεία της Αθήνας. Η ατμόσφαιρα μύριζε αλληλεγγύη και συντροφικότητα. Αυτό κατάφερα να εισπράξω απο τους ανθρώπους που βρίσκονται καθε απογευμα εκεί. Δεν είναι αναρχικοί & περίεργοι. Απλοί άνθρωποι που ήρθαν να ενώσουν τις φωνές τους και να δείξουν οτι αντιστέκονται. Δεν εχει καμία σημασία αν τα νέα μέτρα προχωρούν.΄Εκείνο που μετρά είναι ότι οι πολίτες αυτού του τόπου αποφάσισαν να είναι παρόντες. Και ίσως αυτό είναι το ζητούμενο που έλειψε απο όλα αυτά τα χρόνια που τις τύχες μας όριζαν άλλοι. Γιατί για να λεμε ολοκληρη την αλήθεια αυτόνομοι δεν υπήρξαμε ποτέ. Οι μεγάλες δυνάμεις αποφάσισαν να μας απευλευθερώσουν και να μας στηρίξουν οικονομικά, οι ίδιοι πάλι παζάρεψαν τα νησιά μας και ΄τους άλλαζαν ιδιοκτήτες, ενώ σήμερα που αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με την υπερδύναμη του κόσμου για να τη στηρίξουν στην απειλή της Κίνας, αποφάσισαν να πλουτίσουν εκμεταλλευόμενοι τα απωθημένα μας. Εκείνα που δεν θα αποβάλλει ποτέ η φυλή μας, δηλαδή την επιθυμία να μοιάσει στα αφεντικά όπως ο δούλος στον αφέντη. έτσι λοιπόν, μας χορήγησαν δάνεια με παράλληλη διαφήμιση προϊόντων! Και όλοι τρέξαμε να αγοράσουμε χωρίς να έχουμε να πληρώσουμε! γεμίσαμε τα σπίτια με ηλεκτρονικές & ηλεκτρικές συσκευές, αυτοκίνητα μεγάλα, σκάφη, εξόχικά, ταξίδια στο εξωτερικό και ότι άλλο θα μπορούσε να μας "ανεβάσει" κοινωνικά και να γίνουμε υπολογίσιμοι. Αναπτύξαμε τον συνδικαλισμό, που πρεσβεύει την αποχή απο καθε είδους εργασία και την επιβολή του φραπέ με φιλολογικές κουβέντες και γνωριμίες με ανθρώπους που προχωρούν τις δουλειές χωρίς κόπο. Πληρώναμε το φακελάκι στον γιατρό, στον υπάλληλο της εφορίας, της πολεοδομίας, στον δάσκαλο της οδήγησης και περπατούσαν οι δουλειές μας. Και φτάσαμε να εχουμε πλούσιους πολίτες και εξαθλιωμένο κράτος. Ποιός φταίει:
όλοι μας και ο καθένας χωριστά. Εμείς που επιλέγουμε πολιτικούς που θα μας νομιμοποιήσουν την παρανομία, που πληρώνουμε χωρίς να πάρουμε απόδειξη, που κλειστήκαμε στον εαυτό μας, που καταστρέψαμε το περιβάλλον για να χτίσουμε σπίτια, που πιστέψαμε ότι μπόρούμε να γίνουμε αφεντικά, χωρίς να δουλέψουμε. και σήμερα πληρώνουμε την απερισκεψία μας. και στις πλατείες αντί να ομολογήσουμε ότι λαθέψαμε κατηγορούμε τους πολιτικούς και τους "αλλους" πάντα. Δηλαδή πάλι λάθος δρόμο. αντί να παραδεχτούμε τα λάθη μας, βρίσκουμε υπαίτιους για να φορτώσουμε το βάρος. Γιαυτό πέρα απο την θετική πλευρά των συγκεντρώσεων καιρός να δουμε τι φταίει και να το αλλάξουμε σήμερα, χθες....αν θέλετε τη γνώμη μου πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και όλα τα άλλα είναι κοντά. ο καθένας στην καθημερινότητά του να λειτουργεί σαν κομμάτι μιάς κοινωνίας και όχι σαν μόνος και υπερδύναμος. να υιοθετήσουμε το εμείς στη θέση του εγώ. Ισως έτσι καταλάβουμε το βασικότερο νόημα της πλατείας!
όλοι μας και ο καθένας χωριστά. Εμείς που επιλέγουμε πολιτικούς που θα μας νομιμοποιήσουν την παρανομία, που πληρώνουμε χωρίς να πάρουμε απόδειξη, που κλειστήκαμε στον εαυτό μας, που καταστρέψαμε το περιβάλλον για να χτίσουμε σπίτια, που πιστέψαμε ότι μπόρούμε να γίνουμε αφεντικά, χωρίς να δουλέψουμε. και σήμερα πληρώνουμε την απερισκεψία μας. και στις πλατείες αντί να ομολογήσουμε ότι λαθέψαμε κατηγορούμε τους πολιτικούς και τους "αλλους" πάντα. Δηλαδή πάλι λάθος δρόμο. αντί να παραδεχτούμε τα λάθη μας, βρίσκουμε υπαίτιους για να φορτώσουμε το βάρος. Γιαυτό πέρα απο την θετική πλευρά των συγκεντρώσεων καιρός να δουμε τι φταίει και να το αλλάξουμε σήμερα, χθες....αν θέλετε τη γνώμη μου πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και όλα τα άλλα είναι κοντά. ο καθένας στην καθημερινότητά του να λειτουργεί σαν κομμάτι μιάς κοινωνίας και όχι σαν μόνος και υπερδύναμος. να υιοθετήσουμε το εμείς στη θέση του εγώ. Ισως έτσι καταλάβουμε το βασικότερο νόημα της πλατείας!
